سلام. سلام. سلام.

چرا سلام؟ چرا برای مثال نگوییم درود؟

در بیست و سومین آیه از سوره مبارکه حشر در قرآن کریم، سلام پس از ملک و قدوس و در کنار نامهایی مانند مؤمن، مهیمن، عزیز، جبار و متکبر از اسما الله شمرده شده است.

شاید دلیل مستحب بودن لفظ سلام و واجب بودن جواب آن نیز در واقع بهانه ای باشد برای:

 همیشه به یاد خدا ماندن.

خدا را از یاد نبردن.

 پنداری این خداوند است که به دنبال ماست. و همواره در طلب آن است که هرگونه و با هر بهانه ای ما را به سوی خود بکشاند و توجهمان را به خود جلب نماید.

به یاد این مصراع افتادم:

ما از خدای گم شده ایم او به جست و جوست.

پس بهتر نیست دست از غفلت برداریم.

اطهرالدین سیمکانی

پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) از قرآن و عترت با عنوان «ثقلين» ياد كرده است. آن حضرت از هر يك از دو «ثقل» خود با لقبى خاص و وصفى ويژه سخن به ميان آورده است: قرآن را به صفت «اكبر» و عترت را به صفت «اصغر» متّصف ساخته است.

جابر بن عبداللّه انصارى مى گويد: پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود:

يا ايّها النّاس انّى تارك فيكم الثقلين: الثقل الاكبر و الثقل الاصغر إنْ تمسّكتم بهما لن تضلّوا و لن تبدلّوا فانّى سئلت اللّه اللطيف الخبير يفرقان حتى يَرِدا علىّ الحوض فاعطيت.

جابر مى گويد: هنگامى كه سخنان پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) به اين جا رسيد: «ثقل اكبر» و «ثقل اصغر» كدام است؟ پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) پاسخ داد:

الثقل الاكبر كتاب اللّه عزّوجلّ سبب طرفه بيداللّه عزّوجلّ و طرف بايديكم. الثقل الاصغر عترتى اهل بيتى.

در بيان فوق به روشنى اين نكته به چشم مى خورد كه از قرآن با عنوان «ثقل اكبر» و از عترت و اهل بيت با عنوان «ثقل اصغر» ياد شده است.